“Hier wilde ik het niet over hebben!”

De sessie met onze cliënt verliep een beetje mat en oppervlakkig. Er zat, zogezegd, weinig energie in. De actie van de ezels - zie de foto - kwam als een zonnestraal door een potdicht wolkendek uit het niets. Vanzelfsprekend vroeg dit om aandacht, van co-coach én cliënt.

Als co-coach - de echte coaches hier zijn de ezels - verwoord je de waarneming en vraag je de cliënt of zij hier herkenning bij heeft, of dit resoneert met iets in haar leven. Haar reactie overrompelde ons een beetje. Ze werd heel boos en letterlijk stampvoetend op iedere lettergreep schreeuwde ze: ““Hier wilde ik het niet over hebben!”

Ze toonde zich teleurgesteld omdat ze deze herinnering nu juist verstopt wilde laten. Tegelijkertijd was ze verbaasd dat de dieren dit zo duidelijk aan haar lieten zien. Het beeld van de ‘parende ezels’ - beide van vrouwelijke kunne overigens -  associeerde zij direct met haar overspelige echtgenoot, wat zij passief toeliet. Omdat ze deze werkelijkheid eigenlijk niet kon of wilde accepteren, had ze het verstandelijk een ‘plekje’ willen geven in haar huwelijk.

Blijkbaar belemmerde de situatie haar meer dan ze eerder had willen zien. Ineens zag ze ook hoe het in verband stond met de problemen die ze op haar werk ondervond. Ze herkende het beeld dat de ezels haar voorschotelden en ter plekke nam ze een beslissing: dit ga ik anders doen! 

De ezels gaven haar het inzicht dat de druk op haar werk voortkwam uit het wegwuiven van een situatie die haar ernstiger dwars zat dan ze zich realiseerde. Er zat een groot verschil tussen haar gevoelens en hoe zij die mentaal in goede banen probeerde te leiden. Uiteindelijk begreep ze dat wat er binnen haar relatie gebeurde belangrijker was dan de problemen op haar werk.

Wederom een mooi voorbeeld van de wijsheid van dieren: hoe zij kunnen onthullen wat gezien moet worden. Als mens kunnen wij van alles bedenken over hoe je de dingen wilt oplossen en in welke volgorde, maar blijkbaar moeten we buigen voor de wetten en krachten der natuur.

In het verleden was ik soms teleurgesteld over een sessie. Het leek dan alsof de inhoud of de spiegel het thema dat we wilden uitwerken niet geraakt had. Inmiddels weet ik beter: er bestaat een rangorde in thema’s en problemen. Dat maakt dat ik nu buig voor deze wijsheid en dat ik me dankbaar voel hoe puur onze dieren zijn met hun spiegels. Soms ontkom je er gewoon niet aan het te hebben over zaken waar je het absoluut niet over wilt hebben.